Twórcy internetowi są obowiązani do rozliczania podatków
Obecnie coraz więcej osób próbuje swoich sił jako tak zwani twórcy internetowi. Nagrywają filmy na platformy takie jak YouTube, lub TikTok, oraz relacjonują swoje codzienne życie za pośrednictwem Instagrama. Niektórzy zyskują w ten sposób popularność, która przekłada się na ilość followersów, polubień i komentarzy, co przyciąga firmy, które proponują współpracę polegającą na promowaniu ich produktów w sieci. W jaki sposób należy jednak rozliczyć podatek od tego typu dochodów?
Krok pierwszy: USTALENIE ŹRÓDŁA PRZYCHODU
W zależności od tego, w jaki sposób dany twórca współpracuje z firmami, których produkty reklamuje na swoich social mediach można wyróżnić kilka podstawowych źródeł przychodów:
Działalność gospodarcza
Zgodnie z art. 5a pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa m.in. usługowa prowadzona we własnym imieniu, bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Oznacza to, że jeżeli czynności wykonywane przez twórcę internetowego spełniają powyższe kryteria, jego dochody mogą zostać uznane przez organy podatkowe jako uzyskiwane z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Przychody z najmu
Uzyskiwane są zazwyczaj przez tych twórców, którzy zarabiają na udostępnianiu w swoich social mediach, np. na blogach miejsca na reklamę.
Umowa o dzieło
Może wystąpić w sytuacji, gdy twórca internetowy jest zobowiązany do osiągnięcia swoim działaniem w social mediach określonego rezultatu. Jej przedmiotem może być między innymi stworzenie filmu, lub postu, który ma z góry określone parametry co do np. treści.
Umowa zlecenie
Występuje na przykład w sytuacji, gdy przedsiębiorca, chce zlecić prowadzenie kampanii reklamowej influencerom, którzy umieszczają określoną treść na swoim blogu, kanale na YouTube, lub koncie w social mediach.
Krok drugi: USTALENIE KOSZTÓW UZYSKANIA PRZYCHODÓW
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów określonych w art. 23 tej ustawy. W przypadku niektórych twórców trudno określić, czy konkretny zakup np. wycieczka zagraniczna, która następnie będzie przez niego recenzowana jest wydatkiem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy jednak spełnia kryteria uznające ją za wydatek prywatny. W związku z tym, że branża twórców internetowych rozwija się prężnie, rośnie również liczba wydanych orzeczeń w tej materii. Na ich podstawie można zauważyć, że organy podatkowe dość drastycznie tną koszty twórcom, jednakże po ich stronie stają zazwyczaj sądy administracyjne.
Dlatego też, aby mieć pewność, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów konkretnego wydatku, twórca internetowy powinien złożyć wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, a w przypadku, gdy jego stanowisko zostanie uznane przez ograna podatkowy za nieprawidłowe, przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia sądowi administracyjnemu.
Krok trzeci: ROZLICZENIE OTRZYMANYCH NIEODPŁATNIE PRODUKTÓW DO RECENZJI
Podatki generowane są nie tylko od uzyskanych wartości pieniężnych. Wielu twórców internetowych nie zdaje sobie sprawy, że otrzymane przez nich nieodpłatnie produkty, które następnie recenzują również wiążą się z obowiązkami w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a wolna od podatku jest wartość nieodpłatnych świadczeń, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Ponadto w związku z tym, że przepis ten stanowi o świadczeniu nieodpłatnym, świadczeniobiorca nie może być zobowiązany do wykonania świadczenia wzajemnego. Dlatego w przypadku, gdy podmiot prowadzi działalność gospodarczą i nie spełnia warunków do skorzystania ze zwolnienia- np. gdy wartość nieodpłatnych świadczeń przekracza jednorazowo 200 zł, lub gdy w zamian jest zobowiązany do wykonania świadczenia wzajemnego, ma on obowiązek opodatkować wartość takich świadczeń tak, jak przychody z działalności gospodarczej.