W orzeczeniu Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 marca 2021 roku, sygn. akt I C 214/19 Sąd wskazał, że: „Kwestia możliwości zaliczenia publicznej prezentacji przez pozwanego pojazdu wraz z numerem rejestracyjnym do operacji przetworzenia danych osobowych powoda uzależniona jest od rozstrzygnięcia problemu, czy dane te umożliwiały pozwanemu lub odbiorcy zdjęcia zidentyfikowanie powoda w sposób bezpośredni lub pośredni. W motywie 26 preambuły rozporządzenia RODO wskazano, że aby stwierdzić, czy dana osoba fizyczna jest możliwa do zidentyfikowania, należy wziąć pod uwagę wszelkie rozsądnie prawdopodobne sposoby (ang. reasonably likely, niem. nach allgemeinem E. wahrscheinlich), w stosunku do których istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo (ang. reasonably likely, niem. nach allgemeinem Ermessen wahrscheinlich), iż zostaną wykorzystane przez administratora lub inną osobę w celu bezpośredniego lub pośredniego zidentyfikowania osoby fizycznej. W literaturze (por. W. Chomiczewski, RODO. Ogólne rozporządzenie o ochronie danych. Komentarz, system informacji prawnej LEX, komentarz do art. 4, uwaga 14) wskazuje się, że prawodawca europejski konstruując pojęcie danych osobowych odwołał się do stanowiska Trybunału Sprawiedliwości UE wyrażonego w wyroku z dnia 19 października 2016 r. (C – 582/14) w sprawie B., zgodnie z którym przy ocenie możliwych do zastosowania sposobów aktywności administratora zmierzających do identyfikacji danej osoby fizycznej, nie bierze się pod uwagę dowolnych środków, lecz jedynie te, którymi „może się [racjonalnie rzecz biorąc] posłużyć”, a także osoby trzecie, do których, również racjonalnie rzecz biorąc, może odwołać się administrator starający się uzyskać dane dodatkowe w celu identyfikacji. Jak podkreśla Trybunał, odwołując się ponownie do opinii, nie miałoby to miejsca w przypadku, gdyby kontakt z tymi osobami trzecimi był bardzo kosztowny w kategoriach ludzkich oraz gospodarczych czy też praktycznie niewykonalny albo zakazany prawem (pkt 46). Możliwą do zidentyfikowania nie będzie osoba, której dane dotyczą, jeżeli identyfikacja, a w istocie wykorzystanie określonego sposobu identyfikacji, będzie niewykonalna w praktyce, przykładowo z powodu okoliczności, że wiąże się z nadmiernym nakładem czasu, kosztów i pracy ludzkiej.”.

Podobnie orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w 2019 roku

W wyroku z dnia 28 czerwca 2019 roku, sygn. I OSK 2063/17 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że osobą możliwą do zidentyfikowania jest osoba, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne (art. 6 ust 2 u.o.d.o.). Numerami identyfikacyjnymi, o których mowa we wskazanym wyżej przepisie, są: numer powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL); numer identyfikacji podatkowej (NIP), a także numer dokumentu tożsamości (dowodu osobistego oraz paszportu). Czynnikami określającymi cechy osoby mogą być: wygląd zewnętrzny, wzór siatkówki oka (cechy fizyczne); struktura kodu genetycznego, grupa krwi (cechy fizjologiczne); status majątkowy (cechy ekonomiczne); pochodzenie, poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne oraz przynależność wyznaniowa, partyjna lub związkowa (cechy te można zaliczyć do cech umysłowych, kulturowych lub społecznych, w zależności od sposobu interpretacji tych pojęć).

W myśl natomiast art. 6 ust. 3 u.o.d.o. informacji nie uważa się za umożliwiającą określenie tożsamości osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu lub działań.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że brak możliwości powiązania numerów rejestracyjnych pojazdów, bez nadmiernego wysiłku i kosztów z osobami fizycznymi, które dają się zidentyfikować, sprawia, że numer rejestracyjny pojazdu nie ma statusu danych osobowych. Tym samym podzielił także poglądy wyrażone w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 22 listopada 2016 r., sygn. akt I OSK 496/15; 19 maja 2011 r., sygn. akt I OSK 1086/10; 19 stycznia 2010 r., sygn. akt I OSK 491/09 (CBOSA), że tylko informacje, które bez nadzwyczajnego wysiłku, bez nieproporcjonalnie dużych nakładów dają się powiązać z określoną osobą, zwłaszcza przy wykorzystaniu łatwo osiągalnych źródeł powszechnie dostępnych, zasługują na zaliczenie ich do kategorii danych osobowych.

Ponadto jak wskazał NSA numer rejestracyjny ponieważ jest umieszczony na samochodzie za zgodą właściciela pojazdu, sam w sobie jest ogólnie dostępny dla bliżej nieokreślonej liczby osób. Jednak nie oznacza to, że można go w sposób prosty powiązać z konkretną osobą. Wskazać bowiem należy, że często z tego samego pojazdu korzystają różne osoby. Powyższe niezbicie wskazuje, że nie jest możliwe, w sposób prosty i łatwy, powiązać numer rejestracyjny pojazdu z konkretną osobą – właściciela (lub posiadacza) pojazdu.

Odmienne stanowisko Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych

Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych opiniując zmiany w Prawie o ruchu drogowym wskazał, iż numery rejestracyjne (czyli między innymi treść tablic rejestracyjnych) są danymi osobowymi. Powyższą tezę potwierdził rzecznik prasowy UODO w rozmowie z portalem moto.pl, gdzie wskazał, że „Numery rejestracyjne, którymi właściciele dysponują przez cały czas posiadania pojazdu, mogą pozwolić na identyfikację konkretnych osób nie tylko odpowiednim organom, ale również osobom fizycznym np. sąsiadom, znajomym, współpracownikom. Są oni w stanie powiązać numer rejestracyjny pojazdu z konkretną osobą. Ponadto inne osoby także mogą na podstawie numeru rejestracyjnego zidentyfikować właściciela pojazdu, składając odpowiednio uzasadniony wniosek do Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców.”.