Dnia 28 maja 2020 roku została wydana interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej numer 0115-KDIT2.4011.258.2020.1.MM. W interpretacji tej organ podatkowy stanął po stronie pracowników i nie pozwolił pracodawcy doliczać dodatkowego przychodu w wysokości opłaty leasingowej i pobierać podatku od zatrudnionych, którzy wykorzystują samochody służbowe do celów prywatnych.

Opłata leasingowa nie stanowi przychodu pracownika

W stanie faktycznym opisanym w wyżej wskazanej interpretacji indywidualnej pracodawca umożliwił pracownikom korzystanie ze służbowych samochodów do ich celów prywatnych. Auta te były przedmiotami umowy leasingu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojazd służbowy wykorzystywany jest do celów prywatnych pracownika dolicza mu się przychód z tego tytułu przychód. Jego wysokość zależy od pojemności samochodu. Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
-250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3,
-400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
W myśl art. 12 ust. 2b ww. ustawy, w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.
W zaistniałym stanie faktycznym pracodawca zamierzał jednak do opodatkowanego przychodu wyliczonego na podstawie wyżej wskazanej regulacji doliczać pracownikom jako przychód część opłaty leasingowej.  Z powyższym nie zgodził się organ podatkowy, który stwierdził, że koszty leasingu ma ponosić pracodawca. Pracownikowi dolicza się do przychodu tylko kwotę ryczałtu.

Ważny moment otrzymania samochodu do wykorzystania w celach prywatnych, a nie moment podpisania umowy

W przypadku korzystania przez pracownika z samochodu służbowego do celów prywatnych liczy się rzeczywisty moment otrzymania do używania przez pracownika samochodu, a nie moment podpisania umowy z pracodawcą. Jak wskazał organ podatkowy przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń/świadczeń częściowo odpłatnych po stronie pracownika powstanie od momentu gdy pracownik otrzyma samochód do dyspozycji z możliwością jego wykorzystania do celów prywatnych, nie zaś w momencie sporządzenia stosownej umowy o korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych. Zatem podpisanie takowej umowy (w sytuacji, gdy pracownik nie dysponuje samochodem służbowym możliwym do wykorzystania do celów prywatnych) nie nakłada jeszcze na pracodawcę obowiązku naliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, gdyż pracownik nie uzyska jeszcze przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń/świadczeń częściowo odpłatnych.

Otrzymanie przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych nieodpłatnie, lub za niewielką opłatą

W sytuacji, gdy pracownik otrzyma samochód służbowy z możliwością jego wykorzystania do celów prywatnych nieodpłatnie lub za odpłatnością niższą niż wartość ustalona na podstawie art. 12 ust. 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracodawca jest zobowiązany do naliczenia przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń/świadczeń częściowo odpłatnych i pobrania zaliczki na podatek dochodowy. Pod pojęciem wykorzystywania użytym w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy bowiem rozumieć pozostawienie samochodu służbowego do celów pracownika bez względu na to, czy samochód ten jest czy też nie jest faktycznie wykorzystywany przez pracownika. Samochód taki pozostając w dyspozycji pracownika, jest bowiem wyłączony z możliwości wykorzystania go do innych celów przez inne podmioty – pracodawcę czy też innych pracowników. Uznać więc należy, że pozostawienie pracownikowi do dyspozycji samochodu służbowego jest równoznaczne z jego wykorzystywaniem do celów prywatnych.