Rynek pracy przeżywa obecnie transformację. Koronawirus niczym tajfun, zmiótł z powierzchni małe biznesy i pracowników, których było najłatwiej zwolnić: tymczasowych, na umowach śmieciowych, świeżo przyjętych, ale też wieloletnich, na których nie było już zapotrzebowania. Ci, którzy ubiegają się teraz o pracę, zastanawiają się – czy w takim razie nadal mamy rynek pracownika? Czy może teraz zasady będą dyktowali pracodawcy?

Rynek pracownika jest zjawiskiem, które dominuje w czasie ożywienia gospodarczego. Na nie musimy jeszcze trochę poczekać. Duży popyt na specjalistów różnych branż sprawia, że podczas ubiegania się o nową pracę, to oni znajdują się na lepszej pozycji. Wybór ofert jest ogromny, a warunki z potencjalnymi pracodawcami negocjowalne. Do momentu pandemii taki luksus mieli m.in. specjaliści IT.

Z kolei rynek pracodawcy oznacza silniejszą pozycję drugiej strony – więcej chętnych na miejsce pracy, krótszy proces rekrutacyjny. A następnie oczekiwanie od swoich podwładnych wyższej jakości pracy, efektywniejszej pracy, szybszej pracy. W razie nie spełnienia, pracodawca z łatwością znajdzie kolejną osobę o podobnych lub wyższych kwalifikacjach, lub oczekującą niższego wynagrodzenia.

A może mamy rynek… człowieka?

A może, zamiast patrzeć na siebie, jak na przeciwników grze, pomyślimy o sobie, jak o sojusznikach. Jako o ludziach, któtzy jadą na tym samym wózku i w tym samym kierunku. Zarówno pracodawcy, jak i pracownicy mierzą się obecnie z wyzwaniami, których wcześniej nie mieli. Mniej zamówień, mniejsze obroty, mniejsze zapotrzebowanie na pracowników wiążą się z tym, że w firmie realnie zostaje mniej pieniędzy, a koszty stałe zazwyczaj się nie zmieniają. Zmartwienia te powodują, że trzeba dostosować się do nowych warunków – muszą to zrobić obie strony. Pracownicy, którzy zostali w firmie oraz ci, którzy niebawem zostaną przyjęci. Przez jakiś czas będzie trudniej, ale potem znowu wszystko wróci do normy.

O pracę ubiega się obecnie znacznie więcej osób, niż miało to miejsce kilka miesięcy temu, bo tak wielu ją straciło.

Wszystkim jest trudniej, ale mądra współpraca i chęć zrozumienia swoich potrzeb oraz tego, że wszyscy, na jakimś polu „walczymy” pozwoli ugruntować rynek. Nie pracownika. Nie pracodawcy. Człowieka.

Być może to czas na to, aby nauczyć się traktować siebie bardziej po ludzku, nabrać więcej empatii i robić, co można, aby wzajemnie być dla siebie wsparciem. Być może jest to czas, aby docenić wszystkich dobrych szefów, z którymi mieliśmy możliwość pracować, a ich nie docenialiśmy. Być może jest to czas, w którym z nostalgią spojrzymy na pracowników, z którymi tak dobrze nam się pracowało, ale coś poszło nie tak z naszej strony. Oby ten trudny czas niósł dla nas również wnioski i lekcje, które będziemy mogli wykorzystać podczas zatrudniania i bycia zatrudnionym.