Księgowość, prawo, doradztwo, networking

Kino, ubrania, kolacja w restauracji na koszt firmy? Zostań prywatnym detektywem!

Dnia 27 maja 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidulaną numer 0112-KDIL2-2.4011.235.2020.1.AA. Wynika z niej, że przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi detektywistyczne, może swobodnie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów między innymi:
-wydatki związane z zakupem odzieży,
-wydatki związane z zakupem biletów wstępu,
-wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne.

Stan faktyczny w sprawie

Jak wskazał podatnik, prowadzi on jednoosobową działalność gospodarczą i w jej ramach świadczy usługi detektywistyczne. Polegają one głównie na zdobywaniu określonych dowodów (dokumentacja zdjęciowa, nagrywanie filmów, stwierdzanie miejsca pobytu danych osób itp.). Przedsiębiorca lub jego pracownicy muszą tak działać, aby nie zostali rozpoznani przez osoby, które śledzą. W tym celu Podatnik musi kupować ubrania (spodnie, koszule, kurtki, czapki), czasem także ubrania charakterystyczne dla danej grupy zawodowej lub społecznej (np. strój kominiarza, stroje narciarskie, stroje sportowe, stroje robotników drogowych, garnitury, smokingi). Ubrania będą nabywane w taki sposób, aby mogły być używane przez kilku pracowników.

Ponadto podatnik musi zadbać, aby zachowanie jego lub jego pracowników nie odbiegało od zachowania wymaganego w danej sytuacji. Na przykład podczas zbierania dowodów w restauracji podatnik, lub jego pracownik nie może siedzieć przy stoliku przez kilka godzin bez konsumowania czegokolwiek, bo wzbudziłoby to czujność osoby śledzonej. Czasem śledzenie wymaga zakupu określonych biletów wstępu (np. do kina, do parku rozrywki, do muzeum) lub też konieczności noclegu.

Jak zaznaczył podatnik w jego firmie nie funkcjonuje regulamin/procedura przydziału i gospodarowania zakupioną i wydawaną odzieżą. Zakupione ubrania nie będą przekazywane na własność pracownika i będą stanowiły wyłącznie własność przedsiębiorcy. Pracownik, a także sam przedsiębiorca, będzie mógł je wykorzystywać jedynie w trakcie wykonywania zlecenia.

Zdaniem Podatnika zakup ubrań jest konieczny do wykonywania bardziej skomplikowanych prac. I tak np. obserwując daną osobę np. na balu karnawałowym, na którym obowiązuje strój wieczorowy, osoba obserwująca nie może przyjść w brudnych i podartych dżinsach, a musi być ubrana w garnitur lub smoking. Tak samo wykonując obserwacje na placach budowy, gdzie wszyscy obecni są ubrani w odzież roboczą, osoba obserwująca nie może pojawić się w zwykłym ubraniu, gdyż od razu wzbudziłaby podejrzenia. Zakup biletów wstępu, czy też kolacja w restauracji zdaniem Podatnika też nie służą rozrywce, a jedynie umożliwiają wykonanie zadania. Wejście za osobą obserwowaną do takich miejsc, jak teatry, kina, muzea, parki rozrywki i inne o podobnym charakterze powoduje, że można zdobyć dowód, który nie uzyskałoby się bez zakupu biletu wstępu. Trudno wyobrazić sobie sytuację, w której osoba obserwowana wchodzi do np. kina, a osoba obserwująca zostaje przed kinem, nie mogąc jej obserwować. Należy wtedy brać pod uwagę, że w kinie może dojść do zdobycia istotnych dowodów, a także że osoba obserwowana może opuścić kino innym wyjściem, co przyczyni się do straty kontaktu operacyjnego.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację podatnikowi

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
-pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
-nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
-być właściwie udokumentowany.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że w przypadku opisanym przez Podatnika zachodzi odpowiedni związek przyczynowo-skutkowy, dający podstawy do zaliczenia w koszty podatkowe prowadzonej działalności gospodarczej wymienionych przez niego wydatków. Przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług detektywistycznych, które polegają na zdobywaniu określonych dowodów (dokumentacji zdjęciowej, nagrań filmów, stwierdzeniu miejsca pobytu danych osób itp.). Przedsiębiorca lub jego pracownicy muszą tak działać, aby nie zostali rozpoznani przez osoby, które śledzą. W tym celu musi on kupować ubrania charakterystyczne dla danej grupy zawodowej lub społecznej. W związku z powyższym należy wyjaśnić, że zakup odzieży dla potrzeb wykonywanej działalności gospodarczej należy oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Generalnie – co należy podkreślić – zakupy tego rodzaju stanowią wydatki o charakterze osobistym. Niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowane do własnych wymagań odzież. Ponadto wydatki na zakup biletów wstępu (np. do kina, do parku rozrywki, do muzeum) i usług gastronomicznych ponoszone przez Podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w zakresie usług detektywistycznych mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów.
Jak wskazuje organ podatkowy często determinantem decydującym o kwalifikacji kosztu jest specyfika prowadzonej działalności. Usługi detektywistyczne ze względu na ich specyfikę i zróżnicowanie wymagają zakupu odzieży, która w bezpośredni sposób przyczynia się do prawidłowego wykonania zlecenia. Niewątpliwie w wykonywanym przez Przedsiębiorcę zawodzie dbałość o wizerunek zewnętrzny jest bardzo istotna i stanowi niezbędny element kompleksowego wykonania usługi.

Zapisz się

Do naszego newslettera
Bądź na bieżąco z nowościami w Concepcion i odbierz rabat 10% na pierwszą konsultację podatkową.

Wyrażam zgodę na otrzymywanie informacji handlowych drogą elektroniczną, m.in. newslettera, w tym pocztą elektroniczną, na udostępniony przeze mnie adres elektroniczny, od CONCEPCION Sp. z.o.o. z siedzibą w Bydgoszczy, przy ul. Kasztanowa 32/15, NIP: 9671361439, REGON:31622051, KRS: 0000526305 zgodnie z przepisami ustawy z dnia 18 lipca 2002 roku o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204 z późn. zm.). Wiem, że zgodę tę mogę w każdej chwili cofnąć.