Panie na wysokich stanowiskach w XXI wieku nie wzbudzają już takiej sensacji, jak to bywało przed wielu laty. Czy jednak w sytuacji, pełnienia przez nie funkcji szefa, mogą odżywać krzywdzące stereotypy, zmierzające niejednokrotnie do podważania kobiecych kompetencji?

Na polskim rynku pracy coraz częściej czyni się starania, które mają na celu zatarcie różnic w statusie społecznym kobiet i mężczyzn. Jednak szczególnie w kwestii wyboru szefa, w świadomości większości społeczeństwa dominuje stereotyp, że szef to oczywiście mężczyzna.

Jako uzasadnienie takiego wyboru na ogół powtarza się slogan, że kobieta jest szefem mniej wymagającym, a jej styl zarządzania jest zbyt emocjonalny. Ale czy rzeczywiście tak jest?

Reprezentantki płci pięknej mają przecież bardzo dużo atutów, dzięki którym potrafią sprawnie zarządzać firmą i zespołem oraz doskonale radzą sobie na stanowiskach przywódczych.

Kobiety, zajmujące kierownicze stanowiska, charakteryzują się między innymi:

• dużą skutecznością w działaniu,
• podzielnością uwagi,
• konsekwencją,
• zdolność do ponoszenia porażek,
• stosunkową łatwością do przyznawania się do błędów,
• chęcią przyjmowania pomocy, co jest oznaką umiejętności współpracy, a nie słabości,
• łatwiej potrafią wczu
• się w sytuację drugiej osoby,
• dążeniem do stworzenia przyjaznej atmosfery w pracy, aby mógł czu
• się w niej komfortowo.

Regułą jest, że przedstawicielom płci męskiej nie zadaje sią pytań w rodzaju, jak im się udaje godzić karierę zawodową z opieką nad dziećmi, natomiast kobiety są wręcz zarzucane takimi pytaniami. Niejednokrotnie są krytykowane, że zaniedbują dzieci na rzecz pracy. Wywołuje to u nich niepewność na stanowisku szefa i stawianie sobie zbyt wysokich wymagań w celu udowodnienia innym, że rzeczywiście się nadają, Może to wywołać nadmierne przemęczenie i rosnącą frustrację, co może być powodem do wyładowywania napięcia na podwładnych.

Reasumując, trudno jest znaleźć jednoznaczną odpowiedź na pytanie, czy na stanowisko szefa lepiej nadaje się kobieta, czy mężczyzna. To przecież indywidualne cechy danej osoby, a nie biologiczne uwarunkowania predysponują daną osobę do roli szefa. W żadnym wypadku zajmowanie kierowniczego stanowiska nie powinno być uzależnione od płci. Najważniejsze są przecież kompetencje, doświadczenie i umiejętności. Kobiety aspirujące do stanowisk kierowniczych są na tyle wykształcone, kompetentne i inteligentne, że z odpowiednim sposobem myślenia, sprostają każdemu zadaniu.

Powinny mieć zatem identyczne szanse na sukces, jak mężczyźni. Teoretycznie, bo dotychczasowa praktyka pokazuje, że do pełnego wprowadzenia tej teorii w życie jeszcze bardzo długa droga.